خیام عباسی
چکیده
موضوع این پژوهش تبیین جامعه‌شناختی چگونگی شکل‌گیری فرایند کنش انتخاباتی ایرانیان و رخداد تحریم انتخابات در سیزدهمین دورۀ انتخابات ریاست‌جمهوری در پارادایم کیفی (تضادی) و با روش توصیفی – اسنادی است. پرسش پژوهش این است که: «پدیدۀ تحریم مشارکت و مقاومت در برابر آن در انتخابات ریاست‌جمهوری ایران 1400ه.ش.، در میان تحریم‌کنندگان ...
بیشتر
موضوع این پژوهش تبیین جامعه‌شناختی چگونگی شکل‌گیری فرایند کنش انتخاباتی ایرانیان و رخداد تحریم انتخابات در سیزدهمین دورۀ انتخابات ریاست‌جمهوری در پارادایم کیفی (تضادی) و با روش توصیفی – اسنادی است. پرسش پژوهش این است که: «پدیدۀ تحریم مشارکت و مقاومت در برابر آن در انتخابات ریاست‌جمهوری ایران 1400ه.ش.، در میان تحریم‌کنندگان این انتخابات، چگونه شکل گرفته است؟». فرض اساسیِ پژوهش بر بنیان تکوین هسته‌های سازمان‌نیافتۀ مقاومت در تقابل با روند هژمونیک‌کردن زندگی جمعی و فردیِ ایرانیان و واکنش آنان برای رهایی از انقیاد استوار شده است. برای مطالعۀ موضوع، از مبانی نظریه‌ای هژمونی گرامشی، مفهوم حکمرانی و تاریخ اعتراضات گسسته و آپارتوس مقاومتِ اقشار پلِبِیَن در دیدگاه فوکو و آپاراتوس ایدئولوژیک دولت در دیدگاه آلتوسر استفاده شده است. نتیجه پژوهش نشان می‌دهد که رخداد کنش تحریم انتخابات پس از پایان دورۀ رهبری اول به این‌سو شکل گرفته و تا سال 1400ه.ش. به علل و شرایط گوناگونی دچار قبض و بسط شده است. هم‌چنین، حاشیه‌ای و پلِبِیَنی کردن گروه‌های مختلف اجتماعی توسط نظام سیاسی و توفیق اکثریت رأی‌دهندگان در تحریم انتخابات، موجبات تکرار تحریم آن، تعمیم یافتن امتناع از مشارکت سیاسی، گسترش و عمیق شدن مقاومت و متکثر شدن قدرت در نظام اجتماعی ایران در آینده را فراهم می‌آوَرَد
