مقالة تحلیلی قصد دارد با توشه گیری از روش توصیفی-تحلیلی به سنجش این فرضیه بپردازد که صورت بندی وضع جدید پس از همه گیری کرونا ویروس، با مفهوم «پسا کرونا» قابل تبیین نیست؛ زیرا کرونا، یک مفهوم اپیدمولوژیک است و انسان فقط یک موجودیت فیزیکی و بیولوژیک نیست؛ بلکه ساحت بیولوژیک، یکی از ساحات وجودی انسان است. اگر تنها با رویکرد بیولوژیک، قصد داشته باشیم وضع انسانی را تبیین و تفسیر نماییم، نمی توان تبیین و تفسیر دقیقی از وضع انسان و عملکرد انسانی و جامعه بشری داشت و به همین دلیل با مفاهیمی که تنها برگرفته از چشم انداز نظری مدیکال باشد، نمی توان وضعیت نوین را صورت بندی نمود. یافته اصلی و بنیادین این پژوهش دلالت بر این امر دارد که انسان، دارای ابعاد اگزیستانسیال است. یعنی ساحات گوناگون و متفاوتِ در هم تنیده ای دارد که باید با رویکردی فراتر و بالاتر از حوزه اپیدمولوژیک و بیولوژیک آن را تبیین نمود. بدین ترتیب، چشم اندازها، پارادایم ها و مفاهیم برگرفته از رویکرد مدیکال از صورت بندی وضع جدید ناتوان خواهند بود. در این مقاله تلاش بر این است برای تبیین وضع انسانی، به جای مفهوم «پسا- کرونا» - که این روزها بسیار باب شده است-