بمانیان، م. (1386). رهیافتهایی در تبیین معماری مسلمین، تهران: سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور.
پیرنیا، م. (1386 الف). آشنایی با معماری اسلامی ایران، تهران: نشر سروش دانش.
پیرنیا، م. (1386 ب). سبکشناسی معماری ایرانی، تهران: نشر سروش دانش.
خاکپور، مژگان و محمد خزایی (1389). «وحدت و کثرت در هنر اسلامی با نگاهی به آثار بورکهارت»، کتاب ماه هنر، ش 145.
سادات، م. (1382). اخلاق اسلامی، تهران: سمت.
فرهنگ فارسی عمید (1359). به سرپرستی ح. عمید، تهران: سپهر.
قبادیان، و. (1385). بررسی اقلیمی ابنیة سنتی ایران، تهران: دانشگاه تهران.
کانت، ا. (1369). بنیاد مابعدالطبیعة اخلاق، ترجمة ح. عنایت، تهران: خوارزمی.
گلکار، ک. (1379). «طراحی شهری پایدار در شهرهای حاشیة کویر»، مجلة هنرهای زیبا، ش 8.
مکاینتایر، ا. (1379). تاریخچة فلسفة اخلاق، ترجمة ا. رحمتی، تهران: حکمت.
نوروزی، ن. (1371). «مجموعة بازارهای یزد»، تحقیق دانشجویی، بینا.
وارنوک، ج. (1368). فلسفة اخلاق در قرن حاضر، ترجمة ص. لاریجانی، تهران: نشر کتاب.
Bourdeau, P. (2003). ‘The Man-Nature Relationship & Environmental Ethics’, Journal of Environmental Radioactivity, 72 (1/2).