نسبت زبان و انحطاط در خوانش رضا داوری اردکانی

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 پژوهشکده علوم اجتماعی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

2 عضو هیات علمی گروه فلسفه و کلام اسلام دانشگاه لرستان

چکیده

در یکصدسال اخیر در ایران تنها متفکری که به حیثیت انتولوژیک زبان پرداخته، داوری است. از نظر وی باید به ذات زبان اندیشید که پرسش از وجود است. پرسش از وجود، پرسش از ذات بشر است و آینده انسان در گرو این است که بتواند در باب ماهیت و ذات زبان بیندیشد، زیرا ماهیت انسان و اجتماع انسانی بدون مهر و انس ممکن نیست. در خوانش انتقادی داوری اگر به ذات زبان نپردازیم تفرقه و گروه‌بندی و جنگ بخش لاینفک زندگی انسان در تمدن جدید می‌شود و راه عبور از این بن بست، پرداختن به ذات وجود است. ذات وجود چیزی جز جود و مهر و دلبستگی نیست. اما امروز اگر جود ، مهر و انس نیست و تفرقه هست و با اینهمه رویکردهای علمی باز هم به نتیجه نمی‌رسیم، چون پرسش از ذات بشر یا پرسش از وجود را جدی نگرفتیم و زبان را به رویکردهای روانشناختی، جامعه‌شناختی، ادبی، سیاسی و تاریخی تقلیل دادیم. زبان، ذات بشر، وجود و تفکر در منظومه‌ای قرار می‌گیرند که به نوعی پرسش از ذات می‌کنیم. پرسش از ذات کردن یعنی پرسش و تفکر از امکان نوع دیگری از آینده و نوع دیگری از بودن در وضع تاریخی دیگر و در باب آن اندیشیدن.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The relationship between language and degeneration in the reading of Reza Davari Ardakani

نویسندگان [English]

  • seyadjavad miri 1
  • fatemeh ahmadi 2
1 Research Institute of Social Sciences, Research Institute of Humanities and Cultural Studies
2 Faculty member of the Department of Philosophy and Theology of Lorestan University
چکیده [English]

In Iran, the only thinker who addressed the ontological dignity of language is Davari. According to him, you should think about the essence of language, which is a question of existence. The question of existence is the question of human nature, and the future of man depends on being able to think about the nature of language, because the nature of human society is not possible without love and humanity. If we do not address the essence of language, division, grouping, and war will become an integral part of human life in the new civilization, and the way to overcome this impasse is to address the essence of existence. The essence of existence is nothing but love and affection. But today, if there is no love and humanity and there is division, and with all these scientific approaches, we still do not reach a conclusion, because we did not take the question of human nature or the question of existence seriously and reduced language to psychological, sociological, literary, political and historical approaches. we gave. Language, human nature, existence and thinking are placed in a system that somehow questions nature.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Language"
  • Essence of Language"
  • Ontic Status"
  • Ontological Status"
  • Logic"
  • "
  • Logos"