رابطة سبک زندگی و مسئولیت‌پذیری فردی و اجتماعی مطالعة موردی: نوجوانان دبیرستانی شیراز

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار جامعه‌شناسی، دانشگاه شیراز

2 دانش‌جوی دکتری جامعه‌شناسی، دانشگاه یاسوج

3 کارشناس ‌ارشد‌‌‌ جامعه‌شناسی، دانشگاه شیراز

چکیده

دوران نوجوانی زمان ارزش‌مندی برای یادگیری مسئولیت‌پذیری اجتماعی است، زیرا در این دوران است که فرد دوست دارد استقلال بیش‌تری داشته باشد و هم‌چنین باید تصمیماتی دربارة برخی از ارزش‌ها و روش‌های رفتاری خود بگیرد. یکی از فاکتورهای اصلی که می‌تواند به انتخاب‌های نوجوانان پختگی ببخشد میزان مسئولیت آن‌ها در کارهای شخصی و اجتماعی است. در این راستا، این پژوهش به بررسی رابطة بین سبک زندگی و مسئولیت‌پذیری فردی و اجتماعی در بین دانش‌آموزان شیرازی پرداخته است. تکنیک استفاده‌شده در این تحقیق پیمایش است و داده‌ها از طریق پرسش‌نامة خودگزارشی جمع‌آوری شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که مسئولیت‌پذیری در مدرسه و مسئولیت‌پذیری فردی در میان دختران بیش‌تر از پسران بوده است و مسئولیت‌پذیری اجتماعی پسران بیش‌تر از دختران است. به علاوه، مسئولیت‌پذیری اجتماعی و فردی و مسئولیت‌پذیری در مدرسه رابطة معنی‌داری با ابعاد سبک زندگی دارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

"Modernism of underdevelopment and alienation of the middle class in post-revolutionary Iran"

نویسندگان [English]

  • Bijan Khaje Noori Khaje Noori 1
  • Seyed Ebrahim Mosavat 2
  • Zahra Riyahi 3
چکیده [English]

Adolescence is a valuable time to learn social responsibility, since in this period person likes to have more independence and should make decisions about some values ​​and behavioral methods. One of the major factors which can lead teens to make better choices is the levels of personal and social responsibility. In this way, this study is investigating the relationship between life style, and social and personal responsibility among Shirazian students. The study has been conducted using the survey method and the needed data have been gathered applying self-report questionnaires. In general, findings show that although the personal responsibility and responsibility among girls is more than boys, but boys’ social responsibility is more than girls’ social responsibility. In addition social and personal responsibility and responsibility in school have significant relationship with different dimensions of life style.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Life style
  • social responsibility
  • personal responsibility
  • responsibility in school
  • Shirazian high‌ school adolescents
استونز، راب (1388). متفکران بزرگ جامعه‌شناسی، ترجمة مهرداد میردامادی، تهران: مرکز.
باکاک، رابرت (۱۳۸۱). مصرف، ترجمة خسرو صبوری، تهران: شیرازه.
حمیدی، نفیسه و مهدی فرجی (1386). «سبک زندگی و پوشش زنان در تهران»، فصل‌نامة تحقیقات فرهنگی، س 1، ش 1.
خدابخشی، مهدی و محمدرضا عابدی (1388). «بررسی روش‌‌های افزایش مسئولیت‌‌پذیری در دانش‌‌آموزان دورة راهنمایی شهر شهرضا»، مجلة دانشکدة علوم تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه الزهرا، دورة پنجم، ش 1.
ربانی، رسول و یاسر رستگار (1387). «جوان، سبک زندگی و فرهنگ مصرفی»، ماه‌نامة مهندسی فرهنگی، س 3، ش 23 و 24.
روشه، گی (1376). جامعه‌شناسی تالکوت پارسونز، ترجمة عبدالحسین نیک‌گهر، تهران: تبیان.
سبحانی‌جو، حیاتعلی (1384). «خانواده، تحولات جهانی و مسئولیت‌های اجتماعی»، نشریة پیوند، ش 315.
سروش، مریم (1390). «مقایسة بین‌نسلی سرمایه‌ها و فرصت‌های زندگی زنان و بازنمایی آن‌ها در سبک زندگی (نمونة مورد مطالعه زنان 25 تا 39 سال شیراز و استهبان)»، رسالة دکتری جامعه‌شناسی، دانشگاه شیراز.
سروش، مریم (1391). «احساس مسئولیت فردی و اجتماعی، دیگرخواهی و اعتماد اجتماعی (مطالعة نوجوانان شیراز)»، جامعه‌شناسی کاربردی، س 23، پیاپی 46.
سعادت، رحمان (1387). «برآورد روند سرمایة اجتماعی در ایران با استفاده از روش فازی»، تحقیقات اقتصادی، س 43، ش 83.
سیاهپوش، امیر (1387). «فراتحلیل مطالعات سرمایة اجتماعی در ایران»، راهبرد فرهنگ، س 1، ش 2.
طالبی، ابوتراب و یوسف خوشبین (1391). «مسئولیت‌پذیری اجتماعی جوانان»، فصل‌نامة علوم اجتماعی، ش 59.
فاضلی، محمد (1382). مصرف و سبک زندگی، تهران: صبح صادق.
کرایب، یان (1389). نظریة اجتماعی مدرن: از پارسونز تا هابرماس، ترجمة عباس مخبر، تهران: آگه.
کلمز، هریس و رینولد بین (1385). آموزش مسئولیت به کودکان، ترجمة پروین علی‌پور، مشهد: آستان قدس رضوی.
کوزر، لوییس (1386). زندگی و اندیشة بزرگان جامعه‌شناسی، ترجمة محسن ثلاثی، تهران: علمی.
ممتاز، فریده (1383). «طبقه از دیدگاه بوردیو»، پژوهش‌نامة علوم انسانی، ش 41 و 42.
مهدی‌زاده، سیدمحمد (1388). مطالعة تطبیقی نظریة کاشت و دریافت در ارتباطات، تهران: مرکز مطالعات و تحقیق و سنجش.
ناظری، مهرداد (1388). «مسئولیت‌پذیری، گامی بلند به سوی جامعة مدنی»، گزارش، س 18، ش 211.
همیلتون، ملکم (1387). جامعه‌شناسی دین، ترجمة محسن ثلاثی، تهران: ثالث.
 
Arnett, J. (2000). ‘Emerging adulthood: A theory of development from the late teens through the twenties’, American Psychologist, No. 55.
Barrick, M. R. and M. K. Mount (1991). ‘The Big Five personality dimensions and job performance: A metaanalysis’, Personnel Psychology, No. 44.
Bennett, R. (1999). ‘Children's Social Consciousness and the Development of Social Responsibility’, Educational Leadership, vol. 56, No. 4.
Bourdieu, P. (1984). Distinction, London: Routledge and Kegan Paul.
Escarti, A. et al. (2010). ‘Application of Hellison’s Teaching Personal and Social Responsibility Modar in Physical Esucation to Improve self-Efficasy for Adolescents at Risk of Dropping-out of School’, the Spanish Journak of Psychology, Vol. 13, No. 2, pp. 667-676.
Heiman, A. et al. (2009). ‘Religiosty, life stayle and food consumption’, giannini foundation of agricultural economic, Available in www.agecon,ucdavis.edu.
Judge, T. A., D. Heller, and M. K. Mount (2002). ‘Five-factor model of personality and job satisfaction: A metaanalysis’, Journal of Applied Psychology, No. 87.
Kelley, M. A. et al. (2008). ‘Social responsibility: Conceptualization and embodiment in a school of nursing’, International Journal of Nursing Education Scholarship, No. 5(1), Article 28.
Kochanska, G. (1997). ‘Multiple pathways to conscience for children with different temperaments: From toddlerhood to age 5’, Developmental Psychology, No. 33.
Kochanska, G., K. T. Murray, and E. T. Harlan (2000). ‘Effortful control in early childhood: Continuity and change, antecedents, and implications for social development’, Developmental Psychology, No. 36.
Lasater, L. et al. (2003). ‘Using Social Responsibility Training (SRT) ti Support Youth School Success’, Reaserch report in Character Development Systems, Available in www.CharacterDevelopmentSystems.com.
Lenehan, Eric (1994). Postmodern medievalism, Philadelphia: University of Tasmania, General information.
Martinek, T., T. Schilling, and D. Johenson (2001). ‘Transferins Personal and Social Responsibility of Underserved Youth ti the Classroom’, The Urban Review, Vol. 33, No.1.
Menzies, R. G. et al. (2005). ‘The Relationship Between Inflated Personal Responsibility and Exaggerated Danger Expectancies in Obsessive-Compulsive Concerns’, Behaviour Research and Theory, Vol. 38.
Mergler, A., F. M. Spencer, and W. A. Patton (2007). ‘Relationships Between Personal Responsibility, Emotional Inteligence and Self Steem in Adolescents and Young Adults’, The Australian Educational and Developmental Psychologist, Vol. 24, No. 1.
Mergler, A., F. M. Spencer, and W. A. Patton (2008). ‘Personal Responsibility: The Creation, Implementation and Evaluation of a School-Based Progra’, Journal of Student Well-beeing, Vol. 2, No. 1.
Noftle, E. E. and R. W. Robins (2007). ‘Personality predictors of academic outcomes: Big Five correlates of GPA and SAT scores’, Journal of Personality and Social Psychology, No. 93.
Preston, Ch. (2005). ‘Advertising to children and social responsibility’, World Advertising Research Center, Quarter 3.
Roberts, B. W. (1997). ‘Plaster or plasticity: Are adult work experiences associated with personality change in women?’, Journal of Personality, No. 65.
Roberts, B. W. et al. (2004). ‘A lexical investigation of the lower-order structure of conscientiousness’, Journal of Research in Personality, No. 38.
Ross, E. and S. Karvonen (2004). ‘Life stayles, social background and eating patern of 15-year-old boys and gils in fland’, Journal of youth studies, Vol. 17, No. 3.
Sarrafzadegan, N. et al. (2009).’Do life stayle interventions work in developming countries? Finding from the isfahan healthy heart program in the Islamic Republic of Iran’, bull word healt organ, Vol. 87.
Saulsman, L. M. and A. C. Page (2004). ‘The five-factor model and personality disorder empirical literature: A meta-analytic review’, Clinical Psychology Review, No. 23.
Southerton, Dale (2001).’Consuming Kitchens: Taste, context and identity formation’, Journal of Consumer Culture, Vol. 1(2).
Tomlinson, Mark (2003). ‘Life style and social class’, European sociological review, Vol. 19, No. 1.
Warton, P. M. (2001). ‘The forgotten voices in homework: Views of students’, Educational Psychologist, No. 36.
Winter, D. G. (1992). Responsibility, C. P. Smith and J. W. Atkinson (eds.), Motivation and personality: Handbook of thematic content analysis, New York: Cambridge University Press.
Wood, D. and B. W. Roberts (2006). ‘The effect of age and role information on expectations for Big Five personality traits’, Personality and Social Psychology Bulletin, No. 32.
Wood, D., S. D. Gosling, and J. Potter (2007). ‘Normality evaluations and their relation to personality traits and well-being’, Journal of Personality and Social Psychology, No. 93.
Wray-Lake, L. (2010). The development of school responsibility adolesence: Dynamic socialization, values and action, UMI Dissertation Publishing.
Yalom, I. D. (1980). Existential psychotherapy, Itasca, IL: F.E. Peacock.