فلورا عسکری زاده؛ احسان پویافر
چکیده
در این مقاله کوشش می‌شود که پدیدارهای تاریخی دانشگاه در ایران واکاوی شود. در این راه، پدیدار تاریخی دانشگاه و نسبت آن را با آزادی، اعتلا و ایدة پیشرفت واشکافی می‌کنیم و به پدیدار مغفول یا مستوری از دانشگاه که هنوز بروز نکرده است، مجال بروز می‌دهیم. تأکید می‌شود که در چنین راهی، بروز تفکر دوگانه‌انگار، دانشگاه را از پروا (که عنصر ...
بیشتر
در این مقاله کوشش می‌شود که پدیدارهای تاریخی دانشگاه در ایران واکاوی شود. در این راه، پدیدار تاریخی دانشگاه و نسبت آن را با آزادی، اعتلا و ایدة پیشرفت واشکافی می‌کنیم و به پدیدار مغفول یا مستوری از دانشگاه که هنوز بروز نکرده است، مجال بروز می‌دهیم. تأکید می‌شود که در چنین راهی، بروز تفکر دوگانه‌انگار، دانشگاه را از پروا (که عنصر مقوم انسان است) دور میکند. پروای چیزها را داشتن و خود را با مصممّیت، بهسوی گشودگی سوقدادن، (با توسل به ساختگشایی پدیدارشناختی)، امکان پوشیدة دانشگاه را ممکن میسازد، این امکان نیازمند ساختگشایی سنتِ دانشگاهی است تا در عین فهمی که از دانشگاهِ رخداده است، بهسوی دانشگاهی که بهسوی ما میآید، رهسپار شویم. براین اساس با ساختگشاییِ سه پدیدار آزادی، ایدۀ پیشرفت و اعتلا در دانشگاه، امکانهای دیگری از دانشگاه را براساس مصممّیت و گشودگی بررسی می‌کنیم که چنین مواجههای میتواند امکان دیگرگونهای را بر اساس مؤلفههای مذکور ممکن سازد.
